Tijd voor klinische PNI, het vak van de dwarsverbanden

door 11 jan 2020Nieuws

Het is tijd voor de volgende stap in geneeskunde

“Ik moet ermee leren leven” en “Ze zeggen dat het tussen mijn oren zit”. Dat kán zo zijn, maar het zijn gevaarlijke dooddoeners wanneer ze onterecht van stal worden gehaald. Het perspectief op verbetering wordt ontnomen en waar geen perspectief is, is geen weg. Tenzij je de neerwaartse spiraal van machteloosheid die erop volgt, als weg telt.

Uiteraard is valse hoop geen alternatief, maar er is een weg die wel perspectief biedt. Dat is de weg van de integratieve geneeskunde waar dwarsverbanden worden gelegd. Hoe zeer daar behoefte aan is blijkt wel uit het artikel “Het ontstoken brein: hoe een verstoord immuunsysteem tot psychische problemen kan leiden” dat gisteren in de Volkskrant verscheen; hieronder een citaat daaruit.

“Er zijn sterke aanwijzingen dat een verstoord immuunsysteem kan leiden tot ernstige psychische klachten. Behandelaars zijn niet erg gespitst op deze ‘dwarsverbanden tussen lichaam en geest’, waardoor patiënten tussen wal en schip vallen. “

“Hoogleraar medische immunologie Hemmo Drexhage […] durft de stelling aan dat er twee soorten depressies bestaan. ‘Je kunt depressief raken van ingrijpende gebeurtenissen, bijvoorbeeld als je je baan verliest of als je kind overlijdt. Dat zijn psychogene depressies die geen fysieke oorzaak hebben’, aldus Drexhage.

‘Maar een groot deel van de zware depressies vindt zijn oorsprong in verstoringen van het immuunsysteem en het daaraan gekoppelde hormonale systeem. Deze mensen voelen zich over de hele linie ziek en dat zijn ze ook. Wij vinden overal afwijkingen: in het bloed, in de immuuncellen, in de bijnierschorshormonen. Deze mensen hebben ook een hogere kans op infecties en op slagaderverkalking en auto-immuunziekten.

– Bron: de Volkskrant, 10 januari 2020 door Margreet Vermeulen

Neuro-inflammatie zit tussen de oren

Strikt gesproken zit alles tussen je oren, want daar zitten je hersenen die de input van zenuwen en zintuigen verwerken en ook de input van allerlei boodschapperstofjes interpreteren. Maar als een ontstoken brein, neuro-inflammatie, dan als oorzaak wordt aangewezen van ziekten als Alzheimer, depressie, parkinson, MS en OCD – wat is dan de oorzaak van de oorzaak? Oftewel… hoe kom je aan zo’n ontstoken brein? Wat is de rol van de mitochondriën bij neuroinflammatie? En die van het microbioom in de darmen? Maar vooral: Hoe kom je er vanaf?

Allemaal interessante vragen waar veel onderzoek naar wordt gedaan om handvatten te vinden voor therapeutische toepassingen. De biologische mechanismen worden steeds verder ontrafelt en wat in elk geval al heel duidelijk is: het zit allemaal niet op die manier tussen de oren zoals (te) vaak maar wordt gezegd. En ons erbij neerleggen… zeker niet!

Wat we nodig hebben is niet nog meer specialisatie. Wat we nodig hebben zijn juist generalisten die over de grenzen van hun vakgebied heen kunnen kijken.

Oorzaak-gevolg relaties en dwarsverbanden

Wanneer je een ziekenhuis binnen stapt wordt je via routebordjes naar je bestemming geleid. Voor elk onderdeel van ons lichaam is er een aparte afdeling en een aparte specialist. Maar wat als gezondheidsklachten juist ontstaan door het niet meer goed samenwerken van twee systemen, of meer?

Alle organen en systemen in ons lichaam communiceren met elkaar. Een probleem bestaat zelden in isolatie. En vooral als het langer duurt krijgt het meer consequenties. Daarom is de oplossing bij chronische gezondheidsklachten een geïntegreerde oplossing die niet op symptomen focust maar op werkingsmechanismen, oorzaak-gevolg relaties en de hele mens. Meer puzzelen en minder protocol.